çok büyük bir şeyin kenarında

sen gittin başka bir şehirde hayat kurdun kendine. benimki burada mümkün olan hayatlar arasındaki en 

patates püresi tatlı hayat. yoksun. ne zaman olursun o da belli değil. ben burada öyle metrobüs, metro 

ve 

yürümek üçgenindeyim. ne bir dost selamı ne günaydın diye yüze konan bir tebessüm. dualar ve 

ağrılarla 

geçiyor günler iki gözüm. annem böyle derdi. bir çift gözden daha kıymetlisi de yok bu dünyada. kendi 

evimin tavanına bakarak sayılar sayıyorum sonra sayıları sarıyorum ki ne zaman bozulsun ne de ben 

sorumluluğunu alayım bir şeylerin. o boktan yılgınlık hali işte. hiç gitmiyor haberin olsun. bahar sabahı 

diye uyanıyorum her güne aynı rüyanın teri alnımda. şubat bitsin, mart bitsin, nisan bitsin, ömür bitsin 

istiyorum.