seni işte tam da buralarımda bir kibrit çöpü gibi duvarlara sürtüyorum annem bugün yemekleri sen yap dedi yemek yaparken de senin varlığın üzerine düşündüm sonra allahın varlığı üzerine düşündüm sonra mide bulantısının varlığı üzerine düşündüm ben ne çok şeyin üzerine düşünüyorum da benim üzerime düşünecek tek bir şey bile kalmamış gibi hissediyorum dünyada sonra biraz daha hissediyorum bir koku geçiyor of diyorum benim aklım öyle korkunç bir yer ki annem bile kalmak istemezdi orada sonra BURAYA BAKARLAR yazısı çıkıyor aklımın ortasında ya rabbim diyorum sen tüm günleri yok et ama önce beni yok et ben hiçbir şeyin yok oluşunu izlemek istemiyorum hiçbir şey de beni izlesin istiyorum sabah kahvaltıda aynı şeyleri yiyecek oluşlarımız son bulsun istiyorum herkes her şeyi bulsun istiyorum bu dünya koca bir şımarıklık mekanı mekanı nerede nasıl ve ne şekilde tanımlayacağımızı bize birileri önceden söylesin istiyorum orada çay içmeyelim bardakları yıkamıyorlar o sandalyeye oturma ayaklarımın tam altını oraya sürttüm lütfen nefes almayı bırak bunların hepsi demode şimdi o şiiri okuma gözlerimiz sulanır doğduk üç gün meme vermediler bize bu hayat cehennemden başka bir halt değildir bunu bilir bunu söylerim ama sen hiçbir şey bilmediğimi söyledin

AYIP ETTİN