dünyanın sonu gibi yağan kar ve dünyanın sonu üzerine

ben burada bazı harflere basıyorum benim masamın üzerinde ayna duruyor sonra ben de onun karşısına geçiyorum düşünüyorum noktasından virgülüne her şeyi düşünüyorum noktayı da virgülü de kaldırıyorum senin üzerine düşünüyorum orada olmak üzerine düşünüyorum burama yerleştirdiğin bıçak üzerine düşünüyorum. annem iki çilek getiriyor, birini yiyorum, annem diğerini neden yemedin diyor, cevap veremiyorum. yaratıcı rabbim benim dünya dertlerime derman vermiyor anne, diyemiyorum. canım istemedilerden tut midem almadılara kadar bir sürü bahane geliyor aklıma da benim içinde birbirine kuyruklarını değdirmeden tilkiler dolaşan aciz beynim iki kelimeyi bir araya getirip cümle yazamıyor. kar yağıyor artık yağmasın diyorum ağlayacak gibi oluyorum gözlerim sulanıyor hangi boşluğa dalsa dolu bir taraf arıyor. çocuk sokakta mendil satıyor, adam kamburunu evine götürüyor, benim içimden koskocaman bir OF demek geçiyor. OF. sen beni bir kez çağırsan ben üç kez orada mevcudiyet bulurum diyorum, sana da yalan söylüyorum, herkesi kandırırmış gibi yapıyorum. o yolu yürüyorum, şu yokuşu çıkıyorum, yemin ederim artık dünyevi hiçbir şeye katlanamıyorum. aşkın ve de içkin her şeyin şerrinden sana sığınırım. bebeğim beni kendi bedenimden kurtar, kara basan hiçbir ayağın sesini duymuyorum artık.